Važnost fizioloških okluzijskih odnosa i dalje je važan element oralnog zdravlja bez obzira na disfunkcijsko stanje stomatoloških pacijenata. Medicinski usmjereno promatranje žvačnog sustava ne smatra okluziju glavnim i jedinim uzročnikom te temeljnom koncepcijom liječenja temporomandibularnih poremećaja. Budući da je jedna od osnovnih specifičnosti čeljusnog zgloba mogućnost njegove stabilizacije mijenjanjem postojećih i nadomještanjem izgubljenih okluzijskih odnosa okluzijskom udlagom, primaran je i najkvalitetniji način zbrinjavanja pacijenata s temporomandibularnim poremećajem kod specijalista stomatološke protetike te eventualno u ambulanti educiranog stomatologa.
Autor/i: Tomislav Badel
